جدای از کنترل پرواز، آگاهی از وضعیت یک مشکل کلیدی در عملیات هواپیماهای بدون سرنشین است.  بلیط هواپیما مشهد تهران وقتی دوربین ها همه به سمت جلو هستند، برخورد یک وسیله نقلیه از راه دور به ستون سمت چپ بسیار آسان است. علاوه بر این، خلبان هواپیمای بدون سرنشین سرب در یک مسابقه راهی ندارد که بداند رقبا کجا هستند: همه آنها می توانند خیلی عقب باشند، یا ممکن است یکی در موقعیتی باشد که می تواند عبور کند.
ربات ها برای دیدن خود و محیط اطرافشان به چندین زاویه دوربین نیاز دارند، مانند این خودنگاره موزاییکی از مریخ نورد کنجکاوی ناسا در مریخ. ناسا

حل این مشکل می تواند برای سایر عملیات رباتیک حضور از راه دور، مانند وسایل نقلیه زیر آب از راه دور و حتی مریخ نوردهای سیاره ای، بازده داشته باشد. سیستم‌های بینایی متشکل از چندین دوربین و یک رایانه برای به هم پیوند دادن نماهای مختلف می‌توانند کمک کنند، یا یک سیستم لمسی می‌تواند با لرزش خلبان را از وجود یک پهپاد یا مانع دیگری در نزدیکی هشدار دهد. این نوع فناوری ها برای بهبود آگاهی خلبان در طول مسابقه می توانند برای کمک به خلبان ربات کنترل از راه دور که وسیله نقلیه را در یک سکوی حفاری نفت یا در نزدیکی یک دریچه گرمابی در اعماق اقیانوس هدایت می کند استفاده شود.

البته این هنوز هم بسیار حدس و گمان است: مسابقات هواپیماهای بدون سرنشین ورزشی است که هنوز در مراحل اولیه خود است. هنوز مشخص نیست که آیا این ورزش به یک ورزش بسیار محبوب تبدیل خواهد شد یا خیر. اگر اینطور باشد، می‌توانیم شاهد پیشرفت‌های بسیار هیجان‌انگیزی باشیم که از مسابقات هواپیماهای بدون سرنشین هم در اسباب‌بازی‌هایی که در اتاق‌های نشیمن و پارک‌هایمان پرواز می‌کنیم و هم در پهپادهایی که توسط فیلمبرداران، مهندسان و دانشمندان حرفه‌ای استفاده می‌شوند، حاصل می‌شود